سلام به بچه هاي گروه مشاوره دانشگاه رازي
من خواهر صفورا هستم. امروز يه سري به وبلاگ شما زدم. براي روزهاي دانشجويم دلم تنگ شد. 4 ساله که از اون دوران ميگذره و تقريبا از هيچ کدوم از همکلاسي هام خبر ندارم .
اميدوارم هدف اصلي ار اومدن به دانشگاه رو فراموش نکنيد و سالهاي خوشي رو کنار هم بگذرانيد.
در روابطي که برقرار مي کنيد حد و حدودي براي خودتون تعريف کنيد که در آينده لطمه نخوريد.
اين يه نصيحت نيست. يه تجربه است که به عنوان خواهر بزرگتون به همه شما گوشزد ميکنم.
سعي ميکنم دورباره يه وبلاگتون سر بزنم.
موفق باشيد .
شعرهاي زيادي توي ذهنم به خاطر زيبايي و پر محتوا بودن وجود داره.
يکي از اونا اينه:
چه ارتباط ساده اي بين منو تقدير هست
تقدير ويران ميکند من هم مرمت مي کنم.
شادي و عشق رفيق راهتان باد....
